tel.
516 616 000
e-mail:
info@edu-kids.pl

Bunt dwulatka

Bunt dwulatka

Bunt dwulatka to wiek, kiedy zachowanie malca często doprowadza rodziców do „białej gorączki”, załamania czy bezradności nad dzieckiem. Ataki złości, histerii, płaczu, buntu, gniewu,  powtarzane  ciągłe „nie” na każde zadane pytanie osoby dorosłej lub rówieśników w wieku około 2 lat dziecka jest rodzicom i osobom bliskim  bardzo dobrze znane.

A tymczasem…..

Jest to faza rozwoju maluszka,  to znak, że dziecko weszło na nowy etap rozwoju – kreacji swojego charakteru.  Okres buntu nie zaczyna się w momencie ukończenia przez dziecko równych 2 lat, może zacząć się wcześniej a może pojawić się później. Okres buntu jest przejściowy, po pewnym czasie minie;)

Trudno pocieszać się takim argumentem, kiedy po raz kolejny dziecko zalewa się łzami i nie chce się ubrać, zjeść, iść do przedszkola, wyjść ze sklepu itd. – odmawia współpracy. Każde z tych zachowań – choć uciążliwe dla otoczenia, pozwala dziecku na stopniowe kształtowanie swojej osobowości, charakteru i samodzielności.

Bunt to odpowiedź dziecka na zasady i reguły, które zaczyna poznawać dziecko. Sprzeciw dziecka jest próbą sprawdzenia jak zareagują opiekunowie. Rodzice powinni zachować zimną krew i stanowczość a także konsekwencję wobec przyjętych zasad. Nie pomoże dziecku krzyk rodziców , kary cielesne. Atak furii należy przeczekać i dopiero jak dziecko się uspokoi krótko wyjaśnić: „w samochodzie trzeba siedzieć w foteliku”, „ przed posiłkiem trzeba umyć rączki”, itd. Należy unikać zwrotów: „nie wolno”, „nie możesz”, „nie rób” – inaczej skłoni to dziecko do tego, by zbuntować się do zakazu.

Nadmierna próba kontroli w okresie buntu może prowadzić w dorosłym życiu do łatwego ulegania presji otoczenia, natomiast nadmierna pobłażliwość do niepewności oraz braku zaufania do świata.

Czas  trwania buntu malucha jest okresem nawiązania więzi naturalnej w relacji dziecko- rodzic.  Z sukcesem przebyty okres buntu pozwala dziecku zrozumieć otaczający świat oraz zasady i reguły panujące w tym świecie, a także pozycję samego dziecka. Jest to pierwszy w życiu rodziców okres wychowawczy kiedy poznają w swoim dziecku małego dorosłego, który potrafi się sprzeciwić oraz pokazać swoje „ja”.

Przesadzona próba nadzoru rodziców w okresie buntu może prowadzić w dorosłym życiu do ulegania wpływom otoczenia, natomiast nadmierne przyzwolenia do niepewności oraz braku zaufania do świata.

Powodzenia i cierpliwości!:)